რამდენად ხშირად ვგრძნობთ ჩვენ, მშობლებმა, სიცოცხლის აურზაურით, რომელიც კოსმოსური სიჩქარით გადის და მარტივად ვაქცევთ ბავშვებს, ყოველთვის არასწორ დროს, ყოველთვის გულუბრყვილოდ ვაწყენინებთ "რატომ", ვერ ვამჩნევთ, თუ როგორ ვუშავებთ ამ შვილებს და არც იმას როგორ ვბლოკავთ მათ შემეცნებით პროცესებს. შემდეგ კი გულწრფელად გვიკვირს - რატომ არ სურს ბავშვს სწავლა საერთოდ, განწირულად წუწუნებს, რომ ახალგაზრდა თაობას პრინციპულად არ გააჩნია საგანმანათლებლო მოტივაცია.
სინამდვილეში, რა არის ჩვენი დანაშაულის წილი იმაში, რაც ხდება? სინამდვილეში, სწორედ ამ შემაშფოთებელი "რატომ" პერიოდის განმავლობაში ყალიბდება ბავშვის შემეცნებითი აქტივობა, რაც ასე აკლია სკოლაში სწავლის პერიოდში. ბავშვი არა მხოლოდ კითხვებზე პასუხებს იღებს, არამედ სწავლობს ყურადღების კონცენტრირებას, მოსმენას, გაგებას, ანალიზს. ასე რომ, აღმოჩნდა, რომ მის ცხოვრებაში პირველი მასწავლებლები მისი მშობლები არიან.
ყველამ იცის, რამდენადაა დამოკიდებული პირველ მასწავლებელზე. შეძლებს იგი ბავშვის დაინტერესებას, ცოდნის სიყვარულის უნარს მასში. არავინ ამტკიცებს, რომ სწორედ მისი პირველი ნაბიჯიდან ცოდნის სამყაროში მისი მგრძნობიარე ხელმძღვანელობით არის დამოკიდებული ბავშვის შემდგომი განათლება სკოლაში. მისი წარმატება და სწავლის სურვილი. რატომ ვუშვებთ ჩვენ, მშობლები, თავს უარყოფენ ჩვენი ბავშვის გულუბრყვილო "რატომ", ვერ ვაცნობიერებთ, რომ სინამდვილეში, ჩვენ მისი პირველი მასწავლებლები ვართ?
უფრო მეტიც, ჩვენ არასდროს ვფიქრობთ იმაზე, თუ კონკრეტულად რა ეს "რატომ" და საშუალებას გვაძლევს დავამყაროთ ჩვენი სანდო ურთიერთობა ბავშვთან. ყოველ ჯერზე, თავის ცნობისმოყვარე კითხვებზე პასუხის მიღებას, ბავშვს ესმის, რომ მშობლებს ამისთვის ყოველთვის აქვთ დრო. რომ მშობლებისთვის მნიშვნელოვანია ყველაფერი, რაც მას ეხება. ამრიგად, ბავშვს უყალიბდება მშობლების აბსოლუტური მიღების გაგება. მას ესმის, რომ მშობლებს იგი ვინმეს უყვარს - პატარა, სულელი, არა ყოველთვის გაგებული, კაპრიზული და მორჩილი. ასეთ ბავშვებს არ ეშინიათ სულელურად გამოიყურებოდნენ, არ შეეშინდებათ შეცდომების დაშვების. მათ არ ეშინიათ რაიმეს ცოდნის, არ შეეშინდებათ კითხვის. ეს ნიშნავს, რომ მათ არ შეეშინდებათ საკუთარი თავის ყოფნა.
თუ ბავშვი არ მიიღებს პასუხს თავის შეწუხებულ კითხვებზე, მაშინ მას აქვს განცდა, რომ მშობლები მასზე არ არიან დამოკიდებული. რომ მათ უფრო მნიშვნელოვანი საქმეები აქვთ, მაგრამ ის, პატარა და სულელი, მათთვის საინტერესო არ არის და … არ არის საჭირო.
ასე რომ, აღმოჩნდება, რომ პატარა "რატომ" იწყება ჩვენი ბავშვის "ცხოვრების დასაწყისი". და რა იქნება დასაწყისი - პირდაპირ დამოკიდებულია ჩვენზე, მშობლებზე.
