თავდაჯერებულობა არის რწმენა, რომ მოცემულ სიტუაციას სწორად გაუმკლავდებით. ამისათვის თქვენ უნდა გქონდეთ საჭირო ცოდნა, უნარები და შესაძლებლობები. ბავშვებში ნდობა ყალიბდება განათლების პროცესში.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
მშობლების დამოკიდებულება ბავშვის შესაძლებლობების მიმართ მნიშვნელოვან როლს ასრულებს ბავშვების ნდობის ასამაღლებლად. მათ შეუძლიათ დაეხმარონ ბავშვს მის საქმიანობაში, დაეხმარონ შეცდომების გააზრებასა და გათვალისწინებაში, აუხსნან პრობლემის გადაჭრის ვარიანტები, ასწავლონ საჭირო ინფორმაციის მოძიება. ამ შემთხვევაში, ბავშვმა იცის, რომ შეცდომა არ არის საშიში. მთავარია მიზნის დასახვა და მისი განხორციელების მიღწევა. ბავშვს უნდა აუხსნას, რომ მიზნისკენ მიმავალ გზაზე მრავალი სირთულე შეიძლება შეგვხვდეს. ასწავლეთ მას არ შეეშინდეს ამის. სირთულეების გადალახვისას ყალიბდება გამოცდილება და განსაზღვრა, ხასიათი ხასიათდება.
ნაბიჯი 2
გარდა ამისა, მნიშვნელოვანია მშობლების საკუთარი მაგალითი. თუ ისინი საკუთარ თავში არ არიან დარწმუნებულნი, გამოხატავენ ეჭვს კონკრეტული პრობლემის მოგვარებაში, მაშინ მათ გაუჭირდებათ შვილს ნდობის განმტკიცება. მათი სიმართლის მუდმივი ეჭვი ბავშვს დაუცველს ხდის. და პირიქით, მამაცი, თავდაჯერებული მშობლების დანახვა, ბავშვი შეეცდება მათნაირი იყოს. დროთა განმავლობაში ის ასევე ისწავლის პასუხისმგებლობას თავის მოქმედებებზე.
ნაბიჯი 3
კოლექტივი გავლენას ახდენს ბავშვებში თავდაჯერებულობის ჩამოყალიბებაზე. თუ ბავშვი მიიღება ჯგუფში, სხვები მიიღებენ მის აზრს, უსმენენ მას, შემდეგ კი დროთა განმავლობაში იგი დარწმუნდება თავის შესაძლებლობებში. ამაზე ასევე მოქმედებს ბავშვის მონაწილეობა სხვადასხვა საქმიანობაში. წარმოდგენის მომზადება და აუდიტორიის წინაშე გამოსვლა მნიშვნელოვანი გამოცდილებაა. მას არ ეშინია სხვების მიერ მისი საქმიანობის შედეგების ნეგატიური შეფასების და შეისწავლის კონსტრუქციული კრიტიკის აღქმას.
ნაბიჯი 4
ასევე დიდწილად დამოკიდებულია მასწავლებელზე, თუ რამდენად დარწმუნებულია ბავშვი გუნდში. მისი ამოცანაა შექმნას პირობები თითოეული ბავშვის ნდობის ფორმირებისთვის. უარყოფილი ბავშვები არ უნდა დაიშვან ჯგუფში. ყველა ბავშვი განსხვავებულია. მისი ინდივიდუალური შესაძლებლობების გათვალისწინება ქმნის ნდობის განვითარების პლატფორმას.
