დიდი ხანია ფსიქოლოგებმა დაადგინეს, რომ დაბადების წესრიგი და ბავშვების საერთო რაოდენობა ოჯახში გავლენას ახდენს მათ ხასიათზე. ერთადერთი შვილის აღზრდას აქვს თავისი მახასიათებლები.
რას ისწავლის ერთადერთი ბავშვი ოჯახური ურთიერთობებისგან
ოჯახში ერთადერთი ბავშვის აღზრდის ერთ-ერთი მთავარი შეცდომაა მისი გადაჭარბებული მზრუნველობით გარშემორტყმული სურვილი და დაცვა ყოველგვარი უსიამოვნებებისგან. თავდაპირველი კეთილი განზრახვების მიუხედავად, ამ სიტუაციას აქვს მრავალი მძიმე შედეგი. მაგრამ ბავშვი არის მომავალი ზრდასრული ადამიანი, რომელსაც უნდა შეეძლოს დამოუკიდებლად არსებობა ამ სამყაროში.
ზრუნვის არაადეკვატური ხარისხი იწვევს ბავშვში ნასწავლი უმწეობის ჩამოყალიბებას, როდესაც ის დანებდება მცირედი სირთულის წინაშე. შემდეგ მშობლები ადვილად მოდიან სამაშველოში, რის გამოც ბავშვს არ შეუძლია შესაძლებლობა თავად იფიქროს სიტუაციაზე.
მომწიფების შემდეგ, ასეთი ადამიანი პარაზიტობს უფრო ძლიერ და დამოუკიდებელ პიროვნებებზე. იგი მათ საკუთარ თავზე აკისრებს პასუხისმგებლობას, რადგან მან არ იცის, როგორ არსებობდეს სხვა გზით. ხშირად ასეთი ადამიანები კაპრიზული და მომთხოვნი არიან, რადგან ისინი ოჯახში თავიანთ პრივილეგირებულ მდგომარეობას ეჩვევიან.
მარტოხელა ბავშვები ხშირად ხდებიან გამოცდილი მანიპულატორები, თავიანთი პოზიციით სარგებლობენ.
ზოგჯერ თინეიჯერულ ასაკში ეს ბავშვები იწყებენ პროტესტს არასათანადო მოვლის მიმართ, რაც რადიკალურად ცვლის სიტუაციას. ეს ასტიმულირებს შუბლის წილის განვითარებას, რომლებიც პასუხისმგებელნი არიან დაგეგმვისა და პროგნოზირების უნარებზე. ამ შემთხვევაში ბავშვს აქვს ყველა შანსი ზრდასრულობაში შესვლის, როგორც დამოუკიდებელ ცხოვრებასთან ადაპტირებული ადამიანი.
სოციალური ადაპტაციის თავისებურებები
ერთადერთი ბავშვის შიშმა შეიძლება გამოიწვიოს სოციალური იზოლაცია. მშობლებმა ურჩევნიათ ბავშვი მათთვის მიუწვდომელ ადგილზე დატოვონ, ვიდრე გამოაგზავნონ ისინი თანატოლებთან. არასაიმედო ბავშვებისთვის ეს განსაკუთრებით საბედისწერო შეცდომაა, რამაც შეიძლება ისინი ბავშვთა საზოგადოებაში გარიყულები გახადოს.
დროულად არ შეიძინა სხვა ბავშვებთან კომუნიკაციის უნარი, ასეთი ბავშვი მომავალში თავად იწყებს ურთიერთქმედების თავიდან აცილებას. ზრდასრულ ასაკში ცუდი სოციალიზაცია სერიოზულ პრობლემებს იწვევს. თანამედროვე სამყარო მოითხოვს ადამიანის ფსიქოლოგიის კომუნიკაციასა და ცოდნას, ხოლო სოციალური იზოლაციის მსხვერპლი ამას არ ფლობს და ხშირად ეშინია ცდის.
მშობლების მოლოდინი მარტოხელა შვილზე ხშირად გადაჭარბებულია. ისინი ხელს უწყობენ მას ყველაფერში საუკეთესო იყოს. ასეთი ადამიანის შემდეგ, მთელი მისი ცხოვრება არასაკმარისი იქნება წარუმატებლობის აღსაქმელად, თავს დამნაშავედ გრძნობს იმის გამო, რომ მოლოდინები არ გაამართლა.
ძირითადად მოზრდილების წრეში ყოფნა ასტიმულირებს მეტყველების ადრეულ განვითარებას, ლექსიკა ხშირად სავსეა ცნებებით, რომლებიც ძნელია წლების განმავლობაში. ეს ფაქტი პრინციპულად მოქმედებს გონებრივ განვითარებაზე. ხშირად ამ ბავშვებს ბევრი შემოქმედებითი ჰობი აქვთ და ზრდასრულ ასაკში ისინი არჩევენ შემოქმედებით პროფესიას.
