ჰიპერაქტიური ბავშვი ბევრი თანამედროვე მშობლის პრობლემაა. ორგანიზმში ნორეპინეფრინისა და დოფამინის ჰორმონების ნაკლებობა გავლენას ახდენს ბავშვის ქცევაზე, რის შედეგადაც მას მაკორექტირებელი მკურნალობა სჭირდება. სწრაფი შედეგის იმედი არ უნდა გქონდეთ, მკურნალობის პროცესი გრძელია და მრავალი თვეა გადაჭიმული, თუმცა ამის გარეშე ბავშვის ადაპტირება საგანმანათლებლო დაწესებულების პირობებთან უკიდურესად პრობლემურია.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
უპირველეს ყოვლისა, აუცილებელია იმის გაგება, არის თუ არა ეს დაავადება. ჰიპერაქტიური ბავშვის ჩვეულებრივი ტომისგან გარჩევა რთულია, მაგრამ შესაძლებელია. იმ შემთხვევაში, თუ ბავშვის დიაგნოზს შესაბამისად დაუსვამენ, მისთვის მართლაც რთულია კონცენტრირება მოახდინოს კონკრეტულ საქმიანობაზე და ემორჩილება მშობლებს. ის უამრავ კითხვას სვამს, მაგრამ პასუხებს ვერ ელოდება. მინიმალურია ინტერესი იმ თამაშებისადმი, რომლებიც მოითხოვს გამძლეობას და ყურადღებას. ეს არის მთავარი პრობლემა: კონცენტრაციის შეუძლებლობა არ იძლევა ახალი ცოდნის ათვისებას და სკოლაში სწავლა ხდება ბავშვის წამება. ასეთ ბავშვს სკამზე მშვიდად ჯდომაც კი არ შეუძლია, ის ფეხებს ეხვევა, აკაკუნებს ხელებს, ეშვება და ტრიალებს. ამავე დროს, მისი სურვილები წინააღმდეგობრივი და არაცნობიერია, თითქმის შეუძლებელია მისი ქცევის კონტროლი. კატეგორიულად იკრძალება დამამშვიდებელი ან დამამშვიდებელი საშუალებების თვითნებურად გამოყენება. მაშინაც კი, თუ ბავშვს დაუღალავი ძილი აქვს, საჭიროა ნევროლოგთან კონსულტაცია.
ნაბიჯი 2
ჰიპერაქტიულ ბავშვს, რომლის მკურნალობაც დიდი ხნის განმავლობაში ტარდება, სჭირდება მკაფიო ყოველდღიური რუტინა, ამიტომ მშობლებმა წინასწარ უნდა გაიფიქრონ ამის შესახებ. იქამდე, რომ სტუდენტისთვის სასარგებლო იქნება ყოველდღიური რუტინული ხედვა კედელზე განთავსებული წერილობით. თუ მშობლები ამას პოზიტიურად ადგენენ, არ იტანენ ცვლილებებს, მაშინ ყოველდღიური რეჟიმი აამოქმედებს ბავშვს. კარგად დაგეგმილი დღე ხელს უწყობს ზედმეტი მღელვარების თავიდან აცილებას და ბავშვის ქცევის კონტროლს.
ნაბიჯი 3
ოჯახში კონფლიქტების რაოდენობის შემცირების მიზნით, კლასების შემდეგ ეტაპზე გადასვლა ეტაპობრივად ხორციელდება. ბავშვი წინასწარ უნდა გააფრთხილოს თამაშის შეწყვეტის შესახებ და დარწმუნდეს, რომ თამაშის დროს მას არ აქვს ზედმეტი აღგზნება. ამგვარი აღმზრდელობითი მკურნალობა შეინარჩუნებს მშობლების და თავად ბავშვის ნერვულ სისტემას.
