ფსიქოლოგიის მთავარი კითხვა არის მოტივაციის საკითხი. სწორად და სტაბილურად ჩამოყალიბებული, ის საშუალებას გაძლევთ მიაღწიოთ მწვერვალებს და არ გაჩერდეთ მიღწეულ დონეზე. ბევრი მშობელი ფიქრობს იმაზე, თუ როგორ უნდა გაზარდოს ბავშვის მოტივაცია, როდესაც ის ჯერ კიდევ ძალიან ახალგაზრდაა.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
ყველას აქვს საკუთარი მიდრეკილებები და შესაძლებლობები, შეისწავლეთ ისინი ადრეული ბავშვობიდან. ამით შესაძლებელი გახდება ზუსტად დადგინდეს, თუ რა სახის ინფორმაცია ასტიმულირებს, ააქტიურებს ბავშვს და მოიცავს მას გარე სამყაროსთან ურთიერთობაში. ჩამოაყალიბეთ მისი სოციალური ტიპი სპეციალისტთან. მხოლოდ 16 ტიპი არსებობს და თითოეულ მათგანს ცალკეული რეკომენდაციები სჭირდება.
ნაბიჯი 2
თუ სპეციალისტთან ვიზიტის საშუალება არ არსებობს, დარწმუნდით, რომ ბავშვს რაც შეიძლება მეტი მრავალფეროვანი გამოცდილება აქვს. მაშინ მას უფრო გაუადვილდება იმის პოვნა, რაც მას მოიცავს სამყაროსთან ურთიერთობაში. ამისათვის არ არის საჭირო ბავშვის სხვადასხვა კლასებში წაყვანა, თუმცა ესეც კარგია. თითქმის ყველა ბავშვი უყურებს ტელევიზორს, ამიტომ ეს მეთოდი ყველასთვის შესაფერისია. დააკვირდით რა ფილმები და შოუები უყვარს თქვენს შვილს და შეეცადეთ განავითაროთ ინტერესი. თუ მას უყვარს საპოლიციო ძაღლის თავგადასავალი უყურეთ, შეიძინეთ მას სამსახურებრივი ძაღლების კარგი ენციკლოპედია. თუ ეს სილამაზესა და მოდას ეხება, იპოვნეთ მისთვის ჟურნალი მოდური ვარცხნილობებით. მიეცით პატარა ჰანტელები ახალგაზრდა სპორტის მოყვარულს. თოქ-შოუს მოყვარულისთვის - სათამაშო მიკროფონი და მუსიკის მოყვარული - მარტივი სინთეზატორი. ადამიანს, რომელსაც აქვს ჰობი და შესაბამისად, სასიცოცხლო ენერგიის მომატებული დონე, აქვს ნაკლები მოტივაციის პრობლემები, ვიდრე დუნე და ინიციატივის ნაკლებობა ბავშვობიდან.
ნაბიჯი 3
ამასთან, ადამიანს რომ მაღალი მოტივაცია ჩამოუყალიბდეს, საკმარისი არ არის მხოლოდ სამყაროსთან ურთიერთობაში მონაწილეობა, მას სამყაროსგან უკუკავშირი სჭირდება. უნარების შეფასების სახით. სკოლამდელი ასაკის ბავშვები ხშირად სიტყვასიტყვით ითხოვენ შეფასებას. როგორც ჩანს, თქვენ უბრალოდ უნდა ასტიმულიროთ ბავშვი შექებით და დაგმო არასწორი საქციელი. მაგრამ ეს არც ისე მარტივია. პირველ რიგში, ნუ შეაფასებთ ყველა ქმედებას, თორემ შეიძლება ბავშვი ნევროზამდე მიიყვანოს ან შეფასდეს "ნარკომანი", რომელსაც ნაბიჯის გადადგმა მის გარეშე არ შეუძლია. მეორეც, შეაფასეთ, რომ მაქსიმალურად ობიექტური იყოთ, თითქოს ამას მისცემდით არა თქვენს შვილს, არამედ სხვისას. თუ ბავშვი მტკივნეულად რეაგირებს კრიტიკაზე, საჭიროა საერთოდ შეჩერდეს მისი ქცევისა და ქმედებების შეფასება.
