მცირეწლოვან ბავშვებს სჭირდებათ ემოციების ფართო სპექტრი ნორმალური გონებრივი განვითარებისათვის, რაზეც გავლენას ახდენს მთელი რიგი გარეგანი ფაქტორები, როგორც დადებითი, ასევე უარყოფითი. და რადგან ბავშვის სამყარო, უპირველეს ყოვლისა, მშობლები არიან, ისინი აგებენ პასუხს ყველა იმ ემოციაზე, რომელსაც ბავშვი განიცდის.
სამწუხაროდ, ყველა მშობელი არ ცდილობს საკუთარი თავის გაუმჯობესებას ბავშვის აღზრდაში. შედეგად, გაზრდილი ბავშვი, რომლისთვისაც აკრძალვები პრაქტიკულად არ არსებობს, მოქმედების სრულ თავისუფლებას იღებს და ახდენს მშობლების დაქვემდებარებას მის ახირებებში.
მშობლების სურვილი, ის ოჯახის ცენტრში მოათავსონ, მავნე გავლენას მოახდენს ბავშვის გონებრივ განვითარებაზე. ასეთი ბავშვები ეგოისტებად იზრდებიან, რომლებსაც არ ესმით სხვისი შინაგანი სამყარო.
რა შეცდომები შეიძლება დაუშვან მშობლებმა საზოგადოების მომავალი წევრის აღზრდისას?
- პირველი შეცდომაა ბავშვის მოვლისა და ყველაფრისგან დაცვის სურვილი. ასეთი დედები და მამები ტირილის პირველივე ხმაზე თავდახრილი ეშვებიან ბავშვისკენ, ხშირად ცდილობენ ბევრს აჭამონ, იმის შიშით, რომ ის ცუდად იკვებება. შემოდგომაზე და ზამთარში ისინი ზედმეტად თბილ ტანსაცმელში იხვევიან, საკუთარ თავზე აიღებენ მრავალი დავალების შესრულებას, რომელთა შესრულებაც ბავშვმა უკვე დიდი ხანია შეძლო (და უნდა). მომავალში ასეთი მშობლები გადაწყვეტენ ვინ იქნება ის და ვისზე დაქორწინდება. რა არის შედეგი? იზრდება სუსტი ნებისყოფის, სუსტი ქვითინი ან, პირიქით, აგრესიული პიროვნება. ესეც და მეორეც - განათლების სიცარიელე.
- მეორე შეცდომა არის არ მოსწონთ. საკუთარი შვილების მიმართ ამგვარი დამოკიდებულების მიზეზი შეიძლება იყოს მშობლების ახალგაზრდობა და უმწიფრობა აღზრდის, არასასურველი ორსულობის, აგრეთვე სხვადასხვა პათოლოგიის მქონე ბავშვების დაბადებაში. ასეთ შემთხვევებში, ბავშვი განცალკევებულია ყველასგან, იხურება საკუთარ თავში, თავს თავს ზედმეტად გრძნობს ოჯახში.
- მესამე შეცდომა არის სპარტელთა აღზრდა. მშობლების მეგა-მოთხოვნა, უამრავი აკრძალვა უზარმაზარ კედელს აღმართავს შვილებსა და მათ მშობლებს შორის, რომელთა გადალახვა ყოველთვის არ არის შესაძლებელი.
- მეოთხე პრობლემაა მშობლების შეუძლებლობა აპატიონ ხუმრობები. სასჯელი, რომელიც მოჰყვება ცუდ საქმეს, სრულად არ წყვეტს პრობლემას. ბავშვს, სავარაუდოდ, აპატიებენ, მაგრამ პირველი შესაძლებლობისას ახსოვთ და იწყებენ საყვედურს. უნდა გვახსოვდეს, რომ სასჯელის არჩევისას მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული ბავშვის ასაკი.
გარემო, რომელშიც ბავშვები იზრდებიან, უნდა იყოს ემოციურად გაჯერებული (ზომიერად), გამორიცხოს გამღიზიანებლები (სიმთვრალე, მშობლების ალკოჰოლიზმი, მუდმივი სკანდალები) და უნდა ემყარებოდეს მეგობრობას, პატივისცემასა და სიყვარულს.
