საშვილოსნოში ნაყოფი გარშემორტყმულია ამნიონური სითხით, რომელიც იცავს მას გარე უარყოფითი ზემოქმედებისგან, უზრუნველყოფს საკვებ ნივთიერებებსა და ჟანგბადს და ქმნის განვითარების საჭირო პირობებს. ცუდი ეკოლოგიისა და კვების გავლენა, ინფექციები, დედის ცუდი ჩვევები შეიძლება გამოიწვიოს ორსულობის ისეთი გადახრის განვითარების პროვოცირება, როგორიცაა პოლიჰიდრამნიოსი.
ჩვეულებრივ, ორსულობის 10 კვირაზე, ამნიონური სითხის რაოდენობაა 30 მლ, 14 - 100 მლ, ხოლო მშობიარობამდე ბოლო თვეებში 1000 – დან 1500 მლ. ამ ნორმების გადაჭარბების შემთხვევაში დიაგნოზირებულია პოლიჰიდრამნიოზი. მწვავე და ქრონიკული პოლიჰიდრამნიონის გამოყოფა, მისი მსუბუქი და მძიმე ხარისხები.
პოლიჰიდრამნიუსის სიმპტომები შეიძლება იყოს სიმძიმე მუცელში, მისი ზომის მკვეთრი ზრდა, ტკივილი წელის არეში და პერინეუმში. ხშირად, პოლიჰიდრამნიოსს თან ახლავს არტერიული წნევის მომატება და ბავშვის გულისცემა ცუდად ისმის. ორსულობის პერიოდში პოლიჰიდრამნიუსის დიაგნოზირება ხდება ულტრაბგერითი გამოკვლევით.
პოლიჰიდრამნიუსის მიზეზები შეიძლება იყოს ორსულობამდე და მის პერიოდში გადატანილი ინფექციური დაავადებები, მძიმე ქრონიკული დაავადებები (შაქრიანი დიაბეტი, პიელონეფრიტი), Rh- კონფლიქტი, მრავალჯერადი ორსულობა, ნაყოფის პათოლოგიები.
პოლიჰიდრამნიუსის წარმატებული მკურნალობისთვის აუცილებელია მისი მიზეზის აღმოფხვრა. ეფექტური დიაგნოზისთვის, ულტრაბგერითი, CTG, დოპლერის ექოსკოპია, საშვილოსნოსშიდა ინფექციების არსებობის დიაგნოზირებული სისხლის ტესტები, ინიშნება ნაცხის სგგდ, ნეგატიური Rh ფაქტორით, სისხლი ეძლევა ანტისხეულებისთვის.
თუ პოლიჰიდრამნიოსი სერიოზულ გართულებებს არ იძლევა ორსულობის პერიოდში, მაშინ მკურნალობა შეიძლება ჩატარდეს ამბულატორიულად. ქალს ენიშნება შარდმდენები, ვიტამინები და საჭიროების შემთხვევაში ანტიბიოტიკები; მესამე ტრიმესტრში ორსულებს ხშირად ურჩევენ ინდომეტაცინის მიღებას.
პოლიჰიდრამნიუსის მძიმე ხარისხზე გადასვლით და პოლიჰიდრამნიოსთან დაკავშირებული ნაყოფის განვითარების პრობლემების არსებობით, მშობიარობა შეიძლება განხორციელდეს ვადაზე ადრე. ადრეულ ეტაპებზე, თუ ნაადრევი მშობიარობა შეუძლებელია, ინიშნება ამნიონური სითხის გამოყოფა.
