ახლა ბევრ მშობელს აწყდება ბავშვების ჰიპერაქტიურობის საკითხი. ჰიპერაქტიური ბავშვი არის ხმაურიანი, აგზნებადი, მუდმივად მოძრავი ბავშვი. მას აინტერესებს ფაქტიურად ყველაფერი, მაგრამ ძალიან რთულია მისი ყურადღების კონცენტრირება კონკრეტულზე.
ჰიპერაქტიურობის მიზეზები
ბავშვის ჰიპერაქტიურობის ერთი მიზეზი არ არსებობს. ამაზე გავლენას ახდენს რამდენიმე ფაქტორი.
1. ორსულობის დროს დედას გარკვეული ინფექციების არსებობა, მოწევა, ნარკოტიკების ან ალკოჰოლის მოხმარება, დაავადებების არსებობა, Rh ფაქტორისთვის შეუთავსებლობა და სხვა.
2. ბავშვის მკაცრი აღზრდა და ხშირი ოჯახური კონფლიქტები შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერაქტიურობის გამოვლენა.
3. ბავშვის ჰიპერაქტიურობის 80% დამოკიდებულია გენეტიკურ ფაქტორებზე.
როგორ ვლინდება ჰიპერაქტიურობა ბავშვში?
მისი ამოცნობა საკმაოდ ადვილია. თუ ბავშვი წამიერად არ იჯდა, დარბის, მუდმივად ხტუნავს, მუდმივად ეხვევა რაღაცას, გატეხავს, სადმე ადის, მაშინ ეს ნიშნავს, რომ ბავშვი ჰიპერაქტიურია.
ყველაზე ხშირად, ჰიპერაქტიურობა თავს იჩენს მაშინ, როდესაც ბავშვი ძალზე კაპრიზულია და ტირის, არ შეუძლია მშვიდად იჯდეს, დიდხანს არ საუბრობს კონკრეტულ ნივთებზე.
როგორ გავუმკლავდეთ ჰიპერაქტიურობას?
ფსიქოლოგები არ გირჩევენ ზემოქმედების მკაცრად აღკვეთას. ბავშვის ენერგია აუცილებლად უნდა დაიხარჯოს და არ დაგროვდეს. ამასთან, თუ ყოველდღე ბავშვი უფრო მოუსვენარი ხდება, მაშინ საჭიროა მისი ჩვენება ნევროლოგთან და ფსიქოლოგთან.
ჰიპერაქტიურობასთან ბრძოლაში, ყოვლისმომცველი დახმარება ეხმარება. აქ გჭირდებათ სამედიცინო ჩარევა იმ საქმიანობასთან ერთად, რომელსაც ფსიქოლოგი განახორციელებს. ძირითადი მკურნალობა არის ბავშვის ენერგიის სწორი მიმართულებით არხი. მნიშვნელოვანია დაიცვას მკაცრი ყოველდღიური რუტინული თამაში, უფრო მეტი თამაში სუფთა ჰაერზე.
ჰიპერაქტიური ბავშვები მცირე ინტერესს გამოხატავენ კონკრეტული საქმიანობის მიმართ. ამასთან, როგორც წესი, აქტიურ ბავშვებს უფრო მეტად უყვართ ფიზიკური აღზრდა, ამიტომ არ იქნება მწყინს ასეთი ბავშვის სპორტული განყოფილების გაგზავნა. ძალიან რთულია ჰიპერაქტიულ ბავშვებთან ურთიერთობა. მათთვის მკაცრი აღზრდა დაუშვებელია. ასეთი ბავშვის მცირე მიღწევებიც კი უნდა წახალისდეს. ძალიან ნუ გადატვირთავთ ბავშვს.
ჰიპერაქტიურობა არ არის დაავადება, მაგრამ ის თავისით არ გაქრება. ამიტომ, მშობლებმა უნდა მოითმინონ.
