ბავშვი ყველაზე მნიშვნელოვანი სასწაულია ნებისმიერ ოჯახში. მისი ხასიათი ძალიან ადრე ყალიბდება და დამოკიდებულია იმ პირობებში, სადაც ის ცხოვრობს, მშობლებთან ურთიერთობაზე და მისდამი დამოკიდებულებაზე. მისი მთელი ცხოვრება დამოკიდებული იქნება მის აღზრდაზე.
ბავშვი არის ყველაზე მნიშვნელოვანი და ძვირფასი სასწაული ჩვენს ცხოვრებაში, რომლის დაბადებით უზარმაზარი ცვლილებები ხდება ოჯახში. მაგრამ მას არა მხოლოდ ჩვენი სიყვარული, არამედ კარგი აღზრდა სჭირდება. აუცილებელია ბავშვის აღზრდა აკვნიდან.
ბავშვის ცხოვრების პირველივე დღიდან საჭიროა სწორი რეჟიმის ორგანიზება. ბავშვს უნდა ჰქონდეს მკაფიოდ განსაზღვრული დრო, როდის ჭამა, ძილი, თამაში. შეეცადეთ ყოველთვის შეინარჩუნოთ გარკვეული წესრიგი და შემდეგ მისი სწავლა გაგიადვილდებათ. აღზრდის პირველი წელი შეიძლება დაიყოს ოთხ ეტაპად:
1. ბავშვის აღზრდა სამ თვემდე.
2. ბავშვის აღზრდა ექვს თვემდე.
3. ბავშვის აღზრდა ცხრა თვემდე.
4. ბავშვის აღზრდა ერთ წლამდე.
პირველი 3 თვის განმავლობაში ბავშვმა კარგად უნდა მოიმატოს წონა და ეს მხოლოდ შესაბამისი კვებით შეიძლება მოხდეს. ასევე, ამ დროის განმავლობაში თქვენსმა შვილმა უნდა ისწავლოს თავის დაჭერა და მინიმუმ რამდენიმე ხმის ამოღება, გარდა ტირილისა.
იმისათვის, რომ თქვენმა შვილმა სწრაფად და კარგად ისწავლოს თავის დაჭერა, ხშირად უნდა ჩამოაყალიბოთ იგი მუცელზე. თავიდან მას საერთოდ არ მოეწონება და არ იმუშავებს, მაგრამ დროთა განმავლობაში ის სულ უფრო და უფრო უკეთდება.
სამიდან ექვს თვემდე პერიოდში ბავშვი სხვადასხვა ხმას გამოსცემს. იმისათვის, რომ მან ეს უკეთ გააკეთოს, მან უნდა შეიტანოს მისთვის სხვადასხვა სიმღერები და ყურადღება მიაქციოს მის მიერ მოსმენილ ახალ ხმებს. ასევე ყურადღება მიაქციეთ ჩიტების ტირილს, ფოთლებისა და წყლის ხმაურს.
აღზრდის მესამე ეტაპზე ბავშვი სწავლობს ჯდომას, სეირნობას და სიარულს. ამ ასაკში თქვენ უნდა ასწავლოთ მას ქოთანში ნელ – ნელა. განათავსეთ თქვენი ბავშვი ქოთანზე რაც შეიძლება ხშირად - სიარულის, ძილის, კვების შემდეგ და შემდეგ ის მიხვდება რისთვის არის ქოთანი და რა უნდა გაკეთდეს იქ.
აღზრდის მეოთხე ეტაპზე ბავშვს უვითარდება მეტყველება, ის იწყებს სიარულს თავისით. დაეხმარეთ მას მაქსიმალურად იაროს, დაიჭირეთ ჯერ ორივე სახელურით, შემდეგ კი, როცა ისწავლის, ერთით. წაახალისეთ მას სიარული, ადგომა და არავითარ შემთხვევაში არ აუკრძალოთ ამის გაკეთება, რადგან მას შეიძლება ჰქონდეს შთაბეჭდილება, რომ რაღაც ცუდს აკეთებს და სიარულის ეშინია.
და რაც მთავარია, შეეცადეთ არასდროს ყვიროდეთ თქვენს შვილზე. მშვიდად და მშვიდად ესაუბრეთ მას. ნუ დაგავიწყდებათ, რომ ამ ასაკში თქვენ ხართ ქცევის მთავარი მაგალითი.
