ეჭვგარეშეა, რომ მშობლები შვილს საუკეთესოს უსურვებენ, უყვართ და ცდილობენ დაიცვან ყველა შესაძლო სირთულისგან. მშობლების უპირობო სიყვარული და მათი მოვლა ბავშვს უხარია. ამ ბავშვებს საკმარისი ყურადღება ექცევათ, რომ თავდაჯერებულად და საყვარლად იგრძნონ თავი.
მშობელთა სიყვარული, როგორც განათლების საფუძველი
უნდა აღინიშნოს, რომ მშობლების სიყვარული ბავშვების ემოციური განვითარების საფუძველია. ბავშვები, რომლებმაც მშობლების სიყვარული არ მიიღეს, ქვეცნობიერის დონეზე თავს უბედურად და მარტოდ გრძნობენ.
ისინი ხშირად ნაკლებად კომუნიკაბელურები, აქტიურები და კეთილგანწყობილები არიან. მათ არ აქვთ უპირობო სიყვარულის მაგალითი, მათ სჯერათ, რომ სიყვარული უნდა მიიღოთ. ეს პოზიცია, სავარაუდოდ, მათ პრობლემებს შეუქმნის მომავალში, ზრდასრულთა ცხოვრებაში, განსაკუთრებით ოჯახურ ურთიერთობებში.
ბავშვი მწვავედ გრძნობს მშობლის უპირობო სიყვარულის მოთხოვნილებას: მას სჭირდება მისი ქმედებების აღიარება და დამტკიცება, მშობლების მიერ ყველა ნაკლოვანებით და არასრულყოფილებით მიღება.
მშობლების სიყვარული ფსიქოლოგიური უსაფრთხოების, უსაფრთხოებისა და კომფორტის განცდას ანიჭებს. ასეთი ბავშვი უფრო ღიად გამოხატავს თავის გრძნობებს, ის თავისუფლდება, უფრო ადვილად იტანს წარუმატებლობებსა და სირთულეებს და ნაკლებად ექვემდებარება სხვების მოსაზრებებს და შეფასებებს.
მშობლების სიყვარულის არ მიღების საშიშროება იმაშია, რომ ადამიანიც კი იზრდება, ადამიანს გაუჭირდება დაივიწყოს მიღებული ფსიქიური ჭრილობები და წყენა. მას ნათლად ახსოვს მშობლების გულგრილობა, მათი უგულებელყოფა ან საყვედური. იზრდებიან და ამგვარი ბავშვები ურთიერთობების დამახინჯებულ მოდელს იღებენ, რადგან ბავშვობაშიც კი ეჩვენებოდათ, რომ ისინი სხვებზე უარესი იყვნენ.
ზედმეტი აღზრდის უარყოფითი მხარეები
პირიქით, მშობლების ზედმეტმა მზრუნველობამ შეიძლება ზიანი მიაყენოს ბავშვს. ბავშვი ინფანტილურად იზრდება: მას უჭირს თვითონ მიიღოს გადაწყვეტილებები და აიღოს პასუხისმგებლობა მათზე.
ზედმეტად დაცული ბავშვი ბევრად ნელა ვითარდება ემოციურად, მას უჭირს დამოუკიდებლობის სწავლა და, შედეგად, იგი ნელა იძენს საჭირო სოციალური უნარების შეძენას. ხშირად ასეთი ბავშვი იწყებს მწამს მისი უმწეობისა, რადგან მშობლები მას არ აძლევენ შესაძლებლობას, რამე გააკეთოს მათი კონტროლისა და დახმარების გარეშე. ბავშვი ხდება დაუღალავი, დაუცველი, ინიციატივის ნაკლებობა, შეკუმშული.
მშობლების ზედმეტი ზრუნვა არ აძლევს ბავშვს არჩევანის გაკეთების საშუალებას და ისწავლოს სადავო სიტუაციების მოგვარება. იმის გამო, რომ მშობლები ხელს უშლიან ბავშვს ისწავლონ შეიძინონ საჭირო გამოცდილება, მას აქვს ცრუ თვითშეგნება, ანუ დამახინჯებული წარმოდგენა საკუთარ თავზე, მის პოტენციალზე, ქმედებებზე. ასეთ ბავშვებს შეუძლიათ გაიზარდონ კაპრიზული, მგრძნობიარე, გაღიზიანებული, ზარმაცი.
უნდა გვახსოვდეს, რომ შეუძლებელია თქვენი ბავშვის დაცვა სამყაროს ყველაფრისგან, ასეა თუ ისე, იმისთვის, რომ იგი გაიზარდოს თვითდაჯერებული, მიზანდასახული და ძლიერი, მას ასევე სჭირდება უარყოფითი გამოცდილება. მან უნდა ისწავლოს როგორ მოიქცეს სწორად სიტუაციების დაკარგვაში, კონფლიქტებში, სხვადასხვა სირთულეებში. გირჩევთ ბავშვს მისცეთ რჩევა, ესაუბროთ მას, მაგრამ აბსოლუტურად ყველაფერი არ გადაწყვიტოთ მისთვის.
