ზოგჯერ შეუძლებელია სიყვარულის თქმა სიყვარულისგან. ურთიერთობის დასაწყისში თითქმის ყველას ჰგონია, რომ ეს კონკრეტული ადამიანი ერთადერთი სიყვარულია მთელი ცხოვრების განმავლობაში. ამასთან, დრო გადის და გრძნობების ინტენსივობა თანდათან იკლებს, შემდეგ კი მოულოდნელად უკვალოდ ქრება. მნიშვნელოვანია გვესმოდეს, სად მთავრდება სიყვარული და იწყება ნამდვილი ძლიერი სიყვარული.
სიყვარული არ არის იგივე, რაც სიყვარული
ფსიქოლოგების მოსაზრებები განსხვავებულია, თუმცა, ზოგადად, მიღებულია, რომ სიყვარულის მდგომარეობა ავადმყოფობას ან შეპყრობილობას ჰგავს. შეყვარებულ ადამიანს შეუძლია უაზრო ქმედებები და მას ბევრი ეპატიება. გრძნობებით გატაცებულ მას სურს სრულად ფლობდეს მისი თაყვანისცემის საგანს. ხშირად, ადამიანები ხვდებიან საკუთარი ვნებების მახეში და ურევენ ნამდვილ გრძნობებს ძალადობრივი ემოციების წარმავალ ამოფრქვევასთან.
შეყვარება შთააგონებს და ეიფორიის განცდას გიჩენს, რომელსაც მალე იმედგაცრუება და სევდა ჩაანაცვლებს. ცნობილი ფაქტია, რომ შეყვარებულ ადამიანებს განწყობის ხშირი ცვალებადობა აქვთ და მათი ვნებების და სურვილების მძევლები ხდებიან.
მეორეს მხრივ, სიყვარული სულ სხვა მიდგომას გულისხმობს. მოსიყვარულე ადამიანი არასოდეს გაგიჟდება. ეჭვგარეშეა, გარეგნულად, გატაცება ბევრად უფრო მიმზიდველად გამოიყურება. რამდენიმე შეხვედრის შემდეგ შეუძლებელია ადამიანის ღრმა გრძნობა. სამწუხაროდ, არ არსებობს "ერთი ნახვით სიყვარული". შესაძლებელია დიდი სიმპათია, გიჟური მიზიდულობა, ვნება, აკვიატება - ყველაფერი, მაგრამ არა ნამდვილი სიყვარული. გრძელი გზა სჭირდება ნამდვილი, ღრმა გრძნობის შექმნას.
როდესაც ნამდვილი სიყვარული იბადება
მთავარი განსხვავება სიყვარულსა და სიყვარულს შორის არის ის, რომ შეყვარებული ადამიანი პირველ რიგში საკუთარ თავზე ფიქრობს, ხოლო მოსიყვარულე პარტნიორზე.
ხანგრძლივი და ძლიერი ურთიერთობა არ შეიძლება ემყარებოდეს სიყვარულს. სიყვარულში ადამიანები ხედავენ ერთმანეთის ყველა ნაკლოვანებას და თავიანთ ახლობლებს ისე იღებენ, როგორც არიან, უვლიან მათ, მხარს უჭერენ მათ.
ნამდვილი სიყვარული მოითხოვს მატერიალიზაციას. ადამიანები ერთმანეთს საჩუქრებს უკეთებენ, სასიამოვნო სიურპრიზებს აკეთებენ, ახლობლებს ახარებენ და ბოლოს შვილებს აჩენენ.
თუ ერთი ცუდია, მაშინ მეორე ნახევარი მასთან ერთად იტანჯება, ბედნიერების მომენტებიც ერთად განიცდება. ხდება ისე, რომ დროთა განმავლობაში ადამიანები გარეგნულად კი ჰგვანან ერთმანეთს და ზოგჯერ ისინიც ასე ფიქრობენ. ადამიანები ცხოვრობენ სრული ნდობისა და საკუთარი გრძნობებისადმი ნდობის ატმოსფეროში.
დროთა განმავლობაში სიყვარული ქრება და მას იმედგაცრუება ანაცვლებს, სიყვარული კი წლების განმავლობაში, პირიქით, კიდევ უფრო ძლიერდება და ძლიერდება.
ეს ხდება, რომ ვნება დროთა განმავლობაში გარდაიქმნება სიყვარულში, როდესაც ადამიანები ერთმანეთს უკეთ ეცნობიან. შეგვიძლია ვთქვათ, რომ სიყვარული მხოლოდ პირველი ნაბიჯია, გრძელი გზის მცირე ნაწილი სახელწოდებით "ნამდვილი სიყვარული" და ყველას არ აქვს ბედისწერის გავლა.
