ბავშვებს, როგორც წესი, ეჭვი არ ეპარებათ, რომ მათ დედა სჭირდებათ. რა თქმა უნდა, ის არის და ეს ნორმალურია მათთვის. ბავშვები, როგორც წესი, არ ფიქრობენ, რატომ სჭირდებათ ეს. ეს არის კითხვა, რომელიც თითოეულმა დედამ საკუთარ თავს უნდა დაუსვას. მისი შვილის ბედი დამოკიდებულია იმაზე, თუ რა პასუხს გასცემს იგი.
სიცოცხლის პირველივე წლებიდან ბავშვი დამოკიდებულია დედაზე. დედის მოსიყვარულე ხელები, მისი ნაზი ხმა. დედა ბავშვისთვის არის მშვიდობა და კომფორტი, სტაბილურობა და წესრიგი. დედის დახმარებით ბავშვი უკავშირდება გარესამყაროს.
ცხოვრების ყოველი დღე დედისა და შვილების ემოციური კავშირი ძლიერდება. როგორც დედა რეაგირებს რა ხდება, ბავშვიც იგივე რეაგირებს. თუ დედა მშვიდი და თავდაჯერებულია, მაშინ ბავშვი მშვიდად არის. თუ დედა მუდმივად უკმაყოფილოა ან წუხს რაღაცით, გასაკვირი არ არის, რომ ბავშვი არის კაპრიზული და ტირის.
ბავშვი იზრდება, მაგრამ დედასთან კავშირი რჩება. სწორედ დედისგან ისწავლის ბავშვი ახალ რამეებს, სწავლობს მასთან სამყაროს. დედა მისთვის დაცვა და მხარდაჭერაა. დედის სიყვარული უპირობოა. დედა არის ადამიანი, რომელსაც უყვარს ბავშვი მხოლოდ იმის გამო, რაც არის. არ შეგეშინდეთ სიყვარულის განებივრება. თუ ბავშვი დედობრივ სიყვარულს გრძნობს, ის დედისგან მუდმივად ისმენს, რომ ის საუკეთესოა, მას საკუთარი ძალების რწმენა აქვს.
მაგრამ, სიყვარულთან ერთად, დედის ქცევაში სიმკაცრეც უნდა იყოს. გონივრული შეზღუდვები ასწავლის ახალშობილს და დედის ნდობა მისი სიმართლისადმი უზრუნველყოფს ბავშვის მშვიდადობას. რა თქმა უნდა, დედამ უნდა დაემორჩილოს, რადგან მან ყველაფერი უკეთ იცის და იცის როგორ. და, ასეთი დედის გვერდით ყოფნა, ბავშვი მშვიდად არის, მას არ ეშინია უზარმაზარი სამყაროს, ის დარწმუნებულია, რომ ისინი ყოველთვის დაეხმარებიან მას.
იმ შემთხვევებში, როდესაც კაპრიზული ბავშვი ახერხებს ოჯახის და მეგობრების ბრძანებას, პირიქით ხდება. ბავშვი თავს დაცულად არ გრძნობს. როგორ შეუძლია დაეხმაროს მას დედა, რომელიც პირველი ტირილით დარბის თავისი ახირებების ასასრულებლად? ბავშვს ეშინია, მას აქვს განცდა, რომ მას მოუწევს მარტო ბრძოლა უცხო სამყაროსთან.
სიყვარული და სითბო, რაც დედას შეუძლია გაუჩინოს შვილს, ვერაფრით ჩაანაცვლებს. მის აღზრდაზეა დამოკიდებული, თუ რა გახდება პატარა კაცი. დედისგან ქალიშვილი სწავლობს იყოს კეთილი, მოსიყვარულე, ნაზი. შვილი კი მზრუნველი, მამაცი და ძლიერია.
