მშობლებსა და შვილებს შორის ურთიერთობამ შეიძლება მონაწილეობა მიიღოს ბავშვის მომავალ ბედში. მხოლოდ მეგობრული გარემო ახდენს სასარგებლო გავლენას ბავშვის განვითარებაზე. მშობლების სიყვარული არის მთავარი და შეუცვლელი ემოციური იმპულსი, რომელიც უბიძგებს ბავშვს სწორი მიმართულებით და ასევე ხელს უწყობს თავდაჯერებულობისა და ნდობის განცდის განვითარებას მომავალში.
როგორ მოქმედებს ოჯახური კონფლიქტები ბავშვზე
ნებისმიერ ოჯახში შეიძლება მოხდეს კონფლიქტი საშინაო საფუძველზე, რაც საკმაოდ ბუნებრივი მოვლენაა. ზოგიერთმა ადამიანმა იცის, თუ როგორ უნდა სწორად განაცხადონ თავიანთი პრეტენზიები და მოაგვარონ კონფლიქტური სიტუაცია, ზოგიერთს კი სკანდალები მოუტანა. ოჯახი არის ერთიანი სისტემა, რომელიც შედგება რამდენიმე ინდივიდისგან, ამიტომ ზოგჯერ ძალიან რთულია კონფლიქტის თავიდან აცილება. უნდა გვახსოვდეს, რომ ნებისმიერი პრობლემის კონსტრუქციული გადაწყვეტა შეგიძლიათ იპოვოთ და არ გჭირდებათ პირადი შეტევების გამოყენება.
სამწუხაროდ, როდესაც ოჯახში ჩხუბი ხდება, ბავშვი სხვებზე მეტად განიცდის. ეს შეიძლება არ გამოხატავდეს თავს ღია ფორმით, მაგრამ კვალს ტოვებს ბავშვის პიროვნების განვითარებას. მშობლები ზოგჯერ კონფლიქტში არიან ფსიქოლოგიური სტრესის შესამსუბუქებლად. მაგრამ იმ შემთხვევაში, როდესაც ბავშვი მშობლების ჩხუბის თვითმხილველია, ის შეიძლება შემთხვევით გახდეს ემოციური განთავისუფლების ობიექტი და ვინმეს დახმარება დასჭირდეს. ძალიან მნიშვნელოვანია ისწავლოთ ოჯახური ურთიერთობების სტაბილიზაცია.
ჩხუბის მოწმე, რომელიც გაჩუმდება
მშობლები ქმნიან ბავშვის ფსიქოლოგიური და ემოციური განვითარების ჩარჩოს. სამწუხაროდ, მშობლებს ყოველთვის არ შეუძლიათ გააცნობიერონ, რა მძიმე პასუხისმგებლობა ეკისრებათ მათ ბავშვის მომავლის მიმართ. ყოველდღიურმა კონფლიქტურმა სიტუაციებმა შეიძლება გამოიწვიოს ის ფაქტი, რომ ბავშვი კარგავს უსაფრთხოების გრძნობას. ის გახდება შფოთვა, რაც სერიოზულ ფსიქოლოგიურ ტრავმას გამოიწვევს. ბავშვებს შეუძლიათ კოშმარები ნახონ გამოცდილებიდან, რადგან მათ ჯერ არ ესმით ჩხუბის ნამდვილი მიზეზი. ბავშვს დედაც და მამაც უყვარს, ამიტომ მათ შორის ნებისმიერ კონფლიქტს გულში იღებს. ფსიქოლოგები ამბობენ, რომ ოჯახში სკანდალებმა და ჩხუბმა შეიძლება გამოიწვიოს მთელი რიგი ნევროზული დაავადებები. ბავშვი ხდება უფრო მეტად არარსებობის მოაზროვნე და შეიძლება ნერვებზე გაუაზრებელი შიში და ტიკი გამოჩნდეს.
ბავშვი არის საოჯახო კონფლიქტების მოგვარების ინსტრუმენტი
მშობლებს შორის დავის ხშირი მიზეზი თავად შვილია. მშობლებს, საკუთარ კონფლიქტზე საუბრისას, ახსოვთ ბავშვის უმცირესი დანაშაული დღეს და ფიქრობენ როგორ დაისაჯონ იგი. გარდა ამისა, შინაგანი კონფლიქტის მოგვარებით, ბევრ მშობელს აინტერესებს კითხვა, ვის უფრო მეტად უყვარს ბავშვი. სინამდვილეში, მისთვის ორივე მშობელი ძვირფასია და მან არ იცის რა უპასუხოს, გულწრფელ გრძნობებში დაიკარგა. ამ გზით, ოჯახურ კონფლიქტებში ვითარდება ბავშვში ემოციური არასტაბილურობა, ხდება ბავშვის გაყვანა და დაუცველობა.
ოჯახმა უნდა უზრუნველყოს ბავშვის უსაფრთხოება - ეს არის ძირითადი პირობა, რომელიც ხელს უწყობს ნორმალურ განვითარებას. ამ შემთხვევაში ბავშვი შიშის გარეშე ურთიერთობს გარე სამყაროსთან. გარდა ამისა, მშობლები შვილებს ცხოვრებისეულ გამოცდილებას გადასცემენ. ყოველდღიურად აკვირდებიან მშობლების ქცევას, მათ უნებლიედ შეუძლიათ მიიღონ თავიანთი ქცევის მოდელი და ცხოვრების წესი. ოჯახში კომუნიკაცია ქმნის განსაკუთრებულ შეხედულებას ბავშვში და ასევე ავითარებს პირად ხედვას ცხოვრების შესახებ.
