მეუღლეთა გენეტიკური თავსებადობა ხორციელდება გენეტიკოსების მიერ. თუ ცოლ-ქმრის დნმ-ის ანალიზმა ნაწილობრივ გენეტიკური შეუთავსებლობა გამოავლინა, დაარღვიოს საჭიროება. თანამედროვე მედიცინაში უამრავი მეთოდი არსებობს ორსულობის მისაღებად და ნაყოფის ასაღებად ასეთ პირობებშიც კი.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
მამაკაცისა და ქალის ორგანიზმების გენეტიკური თავსებადობა ემყარება სპეციალურ ცილებს, რომლებსაც HLA ანტიგენებს უწოდებენ. HLA აბრევიატურა ნიშნავს "ადამიანის ლეიკოციტების ანტიგენებს" - ადამიანის ლეიკოციტების ანტიგენებს. HLA არის სისხლის უჯრედების სპეციალური ცილები, რომლებიც შექმნილია ადამიანის სხეულის დასაცავად უცხო ბაქტერიებისა და ვირუსებისგან.
ნაბიჯი 2
თითოეულ ადამიანს აქვს საკუთარი ანტიგენების ნაკრები. იდეალურ შემთხვევაში, მამაკაცის სხეულს უნდა ჰქონდეს საკუთარი HLA ანტიგენების ნაკრები, ხოლო ქალის სხეულს. მათ არ უნდა გადაფარონ. შემდეგ ბავშვი მიიღებს ანტიგენების ნაწილს მამისგან, ნაწილს კი დედისგან. ამ შემთხვევაში დედის სხეულს შეეძლება გამოიწვიოს იმუნოლოგიური რეაქცია ორსულობის შესანარჩუნებლად.
ნაბიჯი 3
თუ მშობლების ანტიგენები ემთხვევა, დედის სხეული დაიწყებს ნაყოფის აღქმას როგორც საკუთარ უჯრედებს და არ იწვევს იმუნოლოგიურ რეაქციას. ამის გამო, ბავშვი არ იქნება დაცული დედის იმუნური სისტემისგან, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს მუცლის მოშლა და ნაყოფის ტარების პრობლემები. გენეტიკური შეუთავსებლობა შეიძლება გახდეს ორსულობის შეუძლებლობის მიზეზი.
ნაბიჯი 4
არსებობს HLA აკრეფის პროცედურა, გენეტიკური თავსებადობის შესამოწმებლად. მას ატარებენ გენეტიკოსები. ამ პროცედურის დროს სისხლი იღება ორივე მეუღლის ვენებიდან. დნმ იზოლირებულია სისხლის ნიმუშებისგან სპეციალური რეაგენტების გამოყენებით და ტარდება მისი გენეტიკური ანალიზი. როგორც წესი, HLA აკრეფის პროცედურა გრძელდება არა უმეტეს ორი კვირისა. თუ მეუღლეთა დნმ-ს შედარებისას გამოვლინდა მათი მსგავსება ორ ან მეტ ლეიკოციტების ანტიგენებში, ისინი საუბრობენ ნაწილობრივ გენეტიკურ შეუთავსებლობაზე, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს აბორტი ან აბორტი.
ნაბიჯი 5
სრული გენეტიკური შეუთავსებლობა იშვიათია. როგორც წესი, დაქორწინებულ წყვილებს შეიძლება შეექმნათ ნაწილობრივი შეუთავსებლობა. ასეთი დიაგნოზი არ არის წინადადება. არსებობს სხვადასხვა მეთოდი, რომლის საშუალებითაც ხდება მისი რეგულირება სპეციალური პროცედურების და წამლების გამოყენებით. მედიცინაში შესაძლებელი გახდა ათწლეულების წინ არასრული გენეტიკური შეუთავსებლობის მქონე ნაყოფის წარმატებით ტარება. კანის ნაჭერი წაართვა მამას და ფეხმძიმე მეუღლეს ჩაუნერგა. შედეგად, დედის იმუნური სისტემა თავს დაესხა კანის ამ ნაწილს და არა ბავშვის სხეულს. გარდა ამისა, არსებობს წამლები, რომლებსაც შეუძლიათ დედის იმუნიტეტის აღკვეთა და ანტისხეულების მოქმედების შესუსტება განვითარებად ნაყოფზე. თანამედროვე მედიცინაში ასევე შემუშავებულია მედიკამენტები, რომლებიც ქალის სხეულს ეხმარება მამის ქრომოსომების ცნობაში და არ უარყოს ისინი.
