ხშირად ტერმინები "სული" და "სული" სინონიმად ითვლება. ამასთან, ისინი ცალკეულია, რადგან ისინი ადამიანის პიროვნების კომპონენტებია. მომავალში დაბნეულობის თავიდან ასაცილებლად უკეთესია იცოდეთ რითი განსხვავდება ეს ცნებები ერთმანეთისგან.
ნებისმიერი ადამიანის პიროვნება განუყოფელია და სამი კომპონენტისგან შედგება: სხეული, სული და სული. ისინი გაერთიანებულები და ინტერპენეტრები არიან. ხშირად ბოლო ორი ტერმინი იბნევა და სინონიმად ითვლება. მაგრამ ბიბლია ჰყოფს ამ ორ ცნებას, თუმცა ისინი ხშირად არეული აქვთ რელიგიურ ლიტერატურას. აქედანაა დაბნეულობა, რაც იწვევს ეჭვებს ამ საკითხთან დაკავშირებით.
ცნება "სული" და "სული"
სული არის ინდივიდის არამატერიალური არსი, ის შეიცავს მის სხეულს და წარმოადგენს მამოძრავებელ ძალას. მასთან ადამიანს შეუძლია არსებობა, მისი წყალობით ის სამყაროს სწავლობს. თუ სული არ არის, მაშინ სიცოცხლეც არ იქნება.
სული არის ადამიანის ბუნების უმაღლესი ხარისხი, ის იზიდავს და მიჰყავს მას ღმერთთან. ბიბლიის თანახმად, სწორედ მისი ყოფნა აყენებს ადამიანის პიროვნებას არსებულ იერარქიაში არსებულ სხვა არსებებზე მაღლა.
განსხვავებები სულსა და სულს შორის
ვიწრო გაგებით, სულს შეიძლება ეწოდოს ადამიანის ცხოვრების ჰორიზონტალური ვექტორი, იგი აკავშირებს მის პიროვნებას სამყაროსთან, გრძნობებისა და სურვილების არეალს. თეოლოგია თავის მოქმედებებს სამ ხაზად ყოფს: გრძნობად, სასურველად და გააზრებულად. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, მას ახასიათებს აზრები, ემოციები, გრძნობები, მიზნის მიღწევის სურვილი, სურვილი რაიმეს მიმართ. მას შეუძლია არჩევანის გაკეთება, თუნდაც არა ყოველთვის სწორი.
სული არის ვერტიკალური საცნობარო წერტილი, რომელიც გამოხატულია ღმერთის დევნაში. მისი ქმედებები უფრო სუფთა ითვლება, რადგან მან იცის ღვთის შიში. ის ისწრაფვის შემოქმედისკენ და უარყოფს მიწიერ სიამოვნებებს.
საღვთისმეტყველო სწავლების თანახმად, შეიძლება დავასკვნათ, რომ არა მხოლოდ ადამიანს აქვს სული, არამედ ცხოველები, თევზები, მწერები, არამედ სულს მხოლოდ ადამიანი ფლობს. ეს წვრილი ხაზი უნდა გვესმოდეს და კიდევ უფრო უკეთესად იგრძნოთ ინტუიციურ დონეზე. ამას დაეხმარება ცოდნა, რომ სული ეხმარება სულს ადამიანის სხეულში შესვლის მიზნით, მისი გაუმჯობესების მიზნით. ასევე მნიშვნელოვანია იმის ცოდნა, რომ ადამიანი დაბადების ან ჩასახვისთანავე სულითაა დაჯილდოებული. მაგრამ სული სწორედ სინანულის მომენტში იგზავნება.
სული აცოცხლებს სხეულს, ჰგავს სისხლს, რომელიც აღწევს ადამიანის სხეულის უჯრედებში და გაჟღენთილია მთელ სხეულში. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ადამიანი ფლობს მას, ისევე როგორც სხეულს. ის არის მისი არსი. სანამ ადამიანი ცოცხლობს, სული სხეულში რჩება. როდესაც ის გარდაიცვალა, მას არ შეუძლია დაინახოს, იგრძნოს, ილაპარაკოს, თუმცა მას ყველა გრძნობა აქვს. ისინი არააქტიურები არიან, რადგან სული არ არსებობს. სული, თავისი ბუნებით, არ შეიძლება ეკუთვნოდეს ადამიანს; იგი ადვილად ტოვებს მას და ბრუნდება. თუ ის წავა, მაშინ ადამიანი არ კვდება და ცხოვრობს. მაგრამ სული აჩქარებს სულს.
