ისეთი პრობლემის გადაჭრა, როგორიცაა მშობლების მიერ ბავშვების მოტყუება, დღეს ერთ-ერთი ყველაზე რთული ამოცანაა. მშობლებს შორის ურთიერთობა ხშირად იმდენად რთულია, რომ მათ, არ სურთ ბავშვის წამოწყება მათში, მისი მოტყუების გადაწყვეტილებას მიიღებენ.
მაგალითად, თუ ბავშვმა შეამჩნია, რომ მშობლები რამეზე განაწყენდნენ, მოწყენილი ან გაბრაზებული არიან, ის მიდის მათთან და ეკითხება:”მოხდა რამე?”, და მშობლებმა, რომ არ დააზიანონ ან უბრალოდ არ მოიცილონ, არაფერი თქვა . ეს მაგალითი ყველაზე გავრცელებულია და შეცდომაა.
ბევრად უფრო გონივრული იქნებოდა თუ ვიტყოდი:”გმადლობთ, რომ შეამჩნიეთ ჩემი გაღიზიანება. ჩემთან ყველაფერი კარგადაა”. თქვენს პასუხში ასევე შეგიძლიათ ჩართოთ თქვენი აშლილობის მიზეზის დეტალური აღწერა. რა თქმა უნდა, არსებობს რამდენიმე მშობელი, რომელსაც შეუძლია შვილს გაცილებით მეტი სიმართლე ეთქვას, ვიდრე მათ ესმის. ამასთან, უმეტესობას ურჩევნია არ დატვირთოს ბავშვები მოზრდილების პრობლემებით. ყველაზე საოცარი ის არის, რომ ბავშვებს შეუძლიათ რეალობის ინტერპრეტაცია საკუთარი გზით. მათ ასევე ძალიან აქვთ იმის შიში, რომ მათ მშობლების სიმართლე ეშინიათ.
ეს ყველაფერი ნდობის საკითხია. თუ ბავშვი ენდობა თქვენ, და თქვენ მას ატყუებთ, მაშინ ის იგრძნობთ თქვენს ტყუილს უკვე ინტუიციის დონეზე. ცნობილია მრავალი შემთხვევა, როდესაც მშობლებმა შვილები მოატყუეს. ხსნისთვის ყველაზე უდანაშაულო და კეთილი ტყუილიც კი არ იქნება შესაბამისი.
თუ მშობლები საბოლოოდ აღიარებენ თავიანთ დანაშაულს, ბავშვები უფრო მეტად ტრავმირებულები იქნებიან, ვიდრე მშობლებმა ყველაფერი პირდაპირ და დაუყოვნებლად თქვეს. მერწმუნეთ, ბავშვს ყოველთვის აინტერესებს, რომ მოცემულ სიტუაციაში მყოფ მშობლებს შეუძლიათ მოატყუონ იგი. ასეა თუ ისე, როდესაც მშობლები იტყუებიან, ბავშვი თვითონ ისწავლის ტყუილს.
ეჭვგარეშეა, ბევრი ტყუილი მოდის მშობლებისგან მხოლოდ იმიტომ, რომ მათთვის უბრალოდ მტკივნეულია შვილების დაზიანება და მათი შიშებისა და შიშების საშიშროება. მაგრამ გახსოვდეთ, რომ ბავშვების სიმართლისგან დაცვას შეუძლია რეალობის დამახინჯება. პატიოსნება ყოველთვის იყო და იქნება საუკეთესო პოლიტიკა ბავშვების აღზრდის საქმეში.
