საკვები არის ადამიანის ცხოვრების ძალიან მნიშვნელოვანი ნაწილი, განსაკუთრებით ბავშვობაში. საკმარისია გახსოვდეთ საკუთარი თავი და მეგობრები: როდესაც მოზრდილები ღელავენ ან ნერვიულობენ, მათ შეუძლიათ დიდი რაოდენობით აითვისონ საკვები, ან, პირიქით, თქვან, რომ "ნაჭერი ყელში არ ჯდება". ანუ, სტრესზე რეაგირება ყველასთვის განსხვავებულია. იგივე ხდება ბავშვთან დაკავშირებით.
ბავშვის ბაღში სიარულის დაწყებასთან დაკავშირებული ცვლილებები სტრესულია მისთვის. ბავშვები ამ სტრესზე სხვადასხვა ფორმით რეაგირებენ. ვიღაც იწყებს თქვას, რომ ის ძალიან ხშირად მშია, მიუხედავად იმისა, რომ მან ცოტა ხნის წინ ჭამა. მეორეს მხრივ, სხვა ბავშვები ძალიან ცოტა ჭამას იწყებენ. ეს უნდა გაითვალისწინონ მშობლებმაც და მასწავლებლებმაც.
შესაძლებელია ბავშვის საკვებისადმი დამოკიდებულების შეცვლა გამოწვეული იყოს მშობლების მხრიდან ყურადღების დამატებითი ნაწილის მიღების სურვილით. ამ შემთხვევაში, პრობლემა მოგვარდება, თუ მშობლები უფრო მეტ დროს გაატარებენ ბავშვთან. შეგიძიათ ეთამაშოთ მასთან, წაიკითხოთ წიგნი ან უბრალოდ გაისეირნოთ და ისაუბროთ მსოფლიოს ყველაფერზე. ეს ძვირფასი წუთები გაახალისებს ბავშვს, მისი მდგომარეობა ნორმალურდება. შესაბამისად, მადა გაუმჯობესდება.
პრობლემები შეიძლება სხვა მიზეზების გამო წარმოიშვას. ბავშვი შეიძლება მშობლებმა უბრალოდ მიაჩვიონ გარკვეულ მენიუს. და საბავშვო ბაღთან ასოცირებული მენიუს შეცვლა შეიძლება ბავშვისთვის უჩვეულო იყოს. მაშინ ღირს ზოგჯერ სახლის კერძების მომზადება, მსგავსი, რასაც ბავშვები საბავშვო ბაღში ჭამენ. ბავშვი საჭმელს სახლში უფრო ერთგულად აღიქვამს და მის გემოვნებას შეჩვეული, მას საბავშვო ბაღში უპრობლემოდ მიირთმევს.
ნებისმიერ შემთხვევაში, მშობლებმა პანიკა არ უნდა შეიტანონ და იფიქრონ, რომ ბავშვი ცუდად იკვებება და ეს მას გარკვეული საშინელებით ემუქრება. თუ ბავშვი ნამდვილად მშია, მაშინ ის რამეს ჭამს, ასე მუშაობს სხეული. დამაჯერებლობამ ან თუნდაც მუქარამ შეიძლება ხელი შეუშალოს ბავშვის საკვებისადმი ინტერესს. ან შეიძლება ჭარბი ჭამის ჩვევა ჩამოყალიბდეს, მხოლოდ იმიტომ, რომ "ეს აუცილებელია". ეს კარგი არაფერია, გარდა ბავშვის ჭარბი წონისა და ჯანმრთელობის პრობლემებისა.
