ასეთი ცნებები, როგორიცაა "ჰარემები", "სულთნები", "მეუღლეები" ადამიანების უმეტესობისთვის მხოლოდ ფილმებიდან და წიგნებიდან არის ნაცნობი. ამასთან, ზოგიერთი ქალისთვის მთელი ეს ეგზოტიზმი რეალობად იქცევა, ვინაიდან რიგ ქვეყნებში ჰარემები კვლავ არსებობს.
ერთ-ერთი გამორჩეული ჰარემი იყო სერალის სასახლე სტამბოლში, რომელიც ოსმალეთის იმპერიას ეკუთვნოდა. სასახლის ოთხას ოთახში ცხოვრობდა 2000-მდე მონაზონი. ციხე გარშემორტყმული იყო მაღალი კედლებით, რაც მას სტამბოლისგან გამოყოფდა.
მხოლოდ ნამდვილ ლამაზმანებს შეეძლოთ სერაგლიოში მოხვედრა, თითოეულმა გოგონამ გაიარა მძიმე "ქასთინგი". ზოგი მათგანი ჰარემში ძალით გადაიყვანეს, სხვები კი მშობლებმა აჩუქეს, სულთანის ნების წინააღმდეგობის გაწევის გარეშე. სერაგლიოს ყველა მონაზონი ცნობილი იყო არაამქვეყნიური სილამაზითა და საოცრად დელიკატური კანით. სულთნის რჩეულის ყოველდღიური რუტინული შემადგენლობით შედიოდა წყლის განუყოფელი პროცედურები, რომლებიც აბანოში ტარდებოდა. იმისათვის, რომ მათი კანი რბილი და ხავერდოვანი ყოფილიყო, ქალწულები იყენებდნენ სპეციალურ არომატულ ზეთებს, მათ კოსტიუმებს საკმეველით აყალბებდნენ.
ბევრ სულთანს ჰქონდა ჩვევა ჯაშუშობის ქალებზე. სხვადასხვა საიდუმლო ფანჯრები წარმოადგენდა შეუფერხებელი დაკვირვების საშუალებას. მაგალითად, სულთანმა იბრაჰიმ I- მა სპეციალურად მიმოფანტა ძვირფასი ქვები და მარგალიტები თავისი მონაწილის ტერიტორიაზე, შემდეგ კი ფრთხილად დააკვირდა გოგონებს.
გოგონები ჰარამხანისთვის ადრეულ ასაკში იყიდეს, პრაქტიკულად ბავშვები იყვნენ, ასე რომ მათი მე -16 დაბადების დღისთვის მათ უკვე შეეძლოთ დაეცათ მამაკაცის შეცდენის ხელოვნების ყველა სირთულე. საყრდენების საშუალო ასაკი იყო 17 წელი. გოგონებს ასწავლეს სიმღერა და ცეკვა, პოეზიის კითხვა, ლამაზად ლაპარაკი, მუსიკალური ინსტრუმენტების თამაში. მაგრამ მთავარი ცოდნა, რომელიც თაობიდან თაობას გადაეცემოდა, იყო მეცნიერება, თუ როგორ უნდა უყვარდეს კაცი, რაც მას მაქსიმალურ სიამოვნებას ანიჭებს. გარდა ამისა, უეჭველი მორჩილება გამოიზარდა საძაგლებში.
როდესაც სულთანს სურდა ღამის გატარება ახალ მონასთან, შოუს მსგავსი რამ მოეწყო. მეჯვარეები ზედიზედ იდგნენ და ჰარემში მოსამსახურემ ისინი შეკრიბა. სულთანი მათთან გავიდა და თითოეული გამოიკვლია - ის, რომელზეც მისი მზერა აჩერებდა ან რომლის ფეხებთან იყო ქერქი, არჩეულად ითვლებოდა.
სიხალისის ღამის შემდეგ სულთანს ახალი ტანსაცმელი მიუტანეს, მაგრამ მან ძველი საწოლზე დატოვა. მეუღლეს, რომელთანაც მან ღამე გაატარა, უფლება ჰქონდა შეამოწმოს მისი ბატონის ჯიბეები და წაიღო ყველაფერი, რაც მათში ღირებული იყო. ეს იყო სიყვარულის ღამის სტიმული.
როდესაც მეუღლემ "საინტერესო პოზიციაში" აღმოჩნდა, მას მიენიჭა "წლის სულთანას" წოდება. თუ ბიჭი დაიბადებოდა, დედამ კარიერულ კიბეზე აიწია, მან ჰარამხანის მართვის უფლებაც კი მიიღო მცირე ხნით და სულთანს შეეძლო მასზე დაქორწინება. მაგრამ ასეთი ქორწინება ძალზე იშვიათი იყო, ყველაზე ხშირად ბავშვის დაბადების შემდეგ, მეუღლეს აგზავნიდნენ საიმპერატორო ჰარემებში ან ვინმეს აძლევდნენ ქორწინებაში.
ჩვეულებისამებრ სულტანის დედა იკისრებდა ჰარემის ხელმძღვანელობას, მას "ვალიდე სულთანს" უწოდებდნენ. მან განკარგა საჭურისები, იცავდა წესრიგს და ა.შ. ჰარამხანის უხუცესი ქალი ასისტენტის მოვალეობას ასრულებდა. გარდა ამისა, მათ ჰქონდათ ისეთი თანამდებობები, როგორიცაა კაბებისა და აბანოების ბედია, ძვირფასეულობათა მეკარე, ყურანის მკითხველი და სხვები.
რაც შეეხება მეუღლის ურთიერთობას, მათ შორის მეგობრობის ნიშნები ხშირად არ იყო. გოგონები სულთანს ეჭვიანობდნენ ერთმანეთის მიმართ, დაინტრიგდნენ და ხმამაღალი შეჯიბრი მოაწყვეს, რისთვისაც ისინი აუცილებლად ისჯებოდნენ. აჯანყებულებსა და შეთქმულებს სირცხვილისგან განდევნა ჰარემიდან ან ფიზიკური დასჯაც კი შეეძლოთ.
თუ არ გეშინიათ სულთანის ჰარემის მეხუთე ან ოცდამეათე ცოლი გახდეთ, შეგიძლიათ ბედი სცადოთ განვითარებულ პოლიგამურ ურთიერთობებში. ესენია ნიგერია, მალი, სენეგალი, სირია, ზამბია, მაროკო, იორდანია, ზიმბაბვე, ეგვიპტე, ალჟირი და სხვა.
