გასულ საუკუნეში გაჩნდა ბავშვების აღზრდის საკმაოდ ბევრი სხვადასხვა მეთოდი. უფრო მეტიც, თითოეული მათგანი ინდივიდუალური მიდგომაა სიტუაციისადმი, რომელიც მას საკუთარი პრინციპის შესაბამისად ფარავს.
ბავშვების აღზრდის ყველა მეთოდი შეიძლება იყოს ერთმანეთისგან მსგავსი ან რადიკალურად განსხვავებული და ერთმანეთს ეწინააღმდეგებოდეს კიდეც. მაგრამ რომელია უკეთესი, თითოეული მშობლის საქმეა, თუმცა, მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული არა მხოლოდ მათი პრესტიჟი, არამედ მომავალი ბავშვისთვის მათი სარგებლიანობა. აღზრდა საკმაოდ მნიშვნელოვანი მომენტია თითოეული მშობლის ცხოვრებაში, ვინაიდან მზარდი ადამიანის მომავალი ცხოვრება დამოკიდებულია ქცევის წესებსა და სხვა ღირებულებებზე, რომლებიც ადრეული ასაკიდან იქნა ჩადებული. ხოლო ჩამოყალიბებული ადამიანის პიროვნება პირდაპირ დამოკიდებულია ცხოვრებისეულ შეხედულებებზე, ასევე ზნეობრივ, სულიერ და ადამიანურ თვისებებზე.
საფრანგეთი კარგი მაგალითია აღზრდის საქმეში, რომელიც ითვალისწინებს აკრძალვებს, ბავშვის პიროვნების შელახვის გარეშე და ამ ნდობასაც კი აძლევს ბავშვს - როგორც ცხოვრებაში, ასევე საკუთარ თავში. ამგვარი აღზრდა ბევრ ქვეყანაში გვხვდება. ამასთან, მნიშვნელოვანია ის, რომ თანამედროვე მშობლებს არ სურთ აკრძალვებით შეურაცხყოფა მიაყენონ შვილებს, ამას ძველი ხერხებით განიხილავენ, თუმცა ეს შეიძლება პრობლემებად გადაიქცეს მათთვის და მათი შვილებისთვის. პატარა ბავშვი, რომელიც დაახლოებით თხუთმეტი თვისაა, ვერანაირ გადაწყვეტილებას ვერ მიიღებს, მას უბრალოდ არ შეუძლია ამის გაკეთება. ამასთან, მას სურს იგრძნოს "არა ზედმეტი", ანუ პროტესტი, საკუთარი აზრის დემონსტრირება და მოსმენის სურვილი. მაგრამ ასეთმა ბავშვმა ჯერ არ იცის რაიმე წესი, შესაბამისად, მან არ იცის რის წინააღმდეგობა უნდა გაუწიოს. ამ შემთხვევაში, ინიციატივის ხელში გადაცემა თრგუნავს მას, ის იკარგება და შეუძლია ზიანი მიაყენოს საკუთარ თავს.
